Echt klaar...?!

Alles is ingeleverd en de presentatie is gehouden... Cijfer is ontvangen en ingevoerd... Afscheid is genomen...

Met een gemiddelde van een 9 (hetzelfde cijfer als Rock Solid tieners hun club geven), een boek met mooie woorden, met een hoofd vol herinneringen, met gebeden die doorklinken in mijn hart, met een certificaat van waardering en met nog veel meer wat niet in woorden is uit te drukken, hebben we het pand verlaten...

Terwijl ik al die dingen probeer te beseffen, op waarde te schatten en te bewerken, merk ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Ik merk dat ik wil slapen. Heel lang. Mijn lichaam verlangt naar slaap en rust. Maar als ik dan naar bed wil gaan, merk ik dat ik zo de behoefte heb om aan de slag te gaan. Om te dromen. Te gaan doen. Waar weet ik niet. Maar ik wil aan de slag, ik wil bouwen, ik wil betekenen, ik wil enthousiast maken, ik wil werken, ik wil doen. Ik wil zijn.

Eerst slapen, dan dromen, dan doen...

Eerst slapen....

ZZzzzzzzzzzzzzz

Klaar...!!

Het is echt waar... Na twee en half uur zeer erg stressen, ist toch echt waar...

Onze scriptie is ingeleverd!!

Tis klaar... en dat voelt raar, erg raar...

Het voelt als storm voor de stilte... De storm is geweest, nu ist tijd om stil te worden, dankbaar te zijn en terug te kijken. Tijd om nog meer conclusies te trekken maar dan voor onszelf en weer verder te gaan. Ben benieuwd waar God ons naar toe gaat brengen. Kan niet wachten om stil te gaan worden...

Maar nu slapen (dat is er weining van gekomen de afgelopen nachten ;)) en voor het eerst sinds tijden geen wekker die gezet hoeft te worden.

Het is klaar. Af. Onze scriptie is ingeleverd!!!

Joehoe...!

Klaar!!!

GGGGRRRRR GRUMBEL!

Waarom, o waarom stoppen printers en kopieerapparaten er altijd mee wanneer dat juist echt niet kan...!!!

We zijn nu welgeteld twee uur bezig en we hebben nog geen enkel compleet exemplaar uit de printer weten te krijgen. Over een half uur moet dat flipping ding ingeleverd worden bij onze docent...

GRUMBEL!!!!

Laatste loodjes...

.... wegen echt zwaar!!

Collega's zijn op vakantie (maar komen bijna weer terug), onze favo blogschrijvers zijn offline (onze dagen zijn nog inspiratielozer nu), we werken ons een slag in de rondte op de groep (lang leve de hulpverlening), draaien kampen (waar God weer eens laat zien hoe groot Hij eigenlijk is) en gaan naar Flevo (waar Es overloopt en niet eens voor YfC werkt) .
Maar goed, genoeg gezucht en gekreun op deze blog waar te weinig gebeurd. Daarom nog maar eens post in onze eigen eindtijd voor de dag des oordeels...

De laatste dagen zijn aangebroken, a.s. vrijdag moet alles echt ingeleverd worden. Mooie praatjes, stoere praat en lief glimlachen is dan niet meer genoeg. Keiharde wetenschappelijke, relevante en significante onderzoeksresultaten moeten dan op zo'n manier gebracht worden dat het net lijkt of we ook daadwerkelijk begrijpen wat we schrijven. O ja, en er moet ook nog iets blijken over welk effect Rock Solid nu heeft op de geloofsontwikkeling van tieners.
Het blijft raar.... om iets intiems en persoonlijk als relatie, gevoel, ontwikkeling, beleving en geloof uit te drukken in cijfers, grafiekjes en tabelletjes.

Ik kan er niets aan doen, maar onwillekeurig denk ik aan mijn eigen Rock Solid tienertjes... Aan de avonden van afgelopen seizoen, aan wat er komend seizoen weer komen gaat. Ik denk aan de verontrustende verhalen over drugs en een aantal jongens die Rock Solid vorig jaar verlaten hebben. Aan de pittige situaties rondom tieners en onszelf als team. Ik denk aan alle dingen die we hebben laten liggen en aan alle dingen die we opgepakt hebben. Aan vakantieverhalen over de msn, aan het feit dat ik bijna hun verhalen weer in het echt kan horen. Ik zie hun gezichten voor me en besef me dat we eigenlijk zo tekort geschoten zijn in ons onderzoek. Al die dingen kan ik niet meten, niet vastleggen in cijfers, grafiekjes en tabelletjes.

Ik kan niet meten dat Rock Solid spelletjes ons Crossroads kamp gered hebben, dat die ene tiener me sms'te in de vakantie omdat ze het moeilijk had, dat tieners die ik in de stad tegen kom vragen wanneer Rock Solid nou eindelijk weer begint...

Daarbij komt ook nog eens dat Rock Solid ook alleen maar een middel is, een methode... Een methode die staat of valt met degene die hem uitvoert. Een methode die ten alle tijden ondergeschikt is aan het doel en ons verlangen. Dus wat maakt het nou eigenlijk uit wat het effect is van Rock Solid op tieners? Het kan me eigenlijk niet eens echt schelen hoeveel tienertjes Jezus hebben leren kennen door of mede dankzij Rock Solid. Who cares anyway....??

Okeej, okeej... begrijp me niet verkeerd; natuurlijk kan het me wel schelen of tieners Jezus leren kennen, uiteindelijk is dat waar het om draait... 'ons verlangen is dat u Jezus Christus leert kennen, zodat u zijn vrede ervaart en gelukkig wordt (en gered wordt, eeuwig leven ontvangt en tot uw doel komt enzovoorts)'... maar de rol van Rock Solid daarin?
Ach... zucht...
Ik ken een aantal tieners bij naam, ik ken hun gezicht, hun verhaal en ik heb van dichtbij mogen zien dat Rock Solid een rol speelde bij het feit dat zij Jezus leerde kennen. Maar gelukkig dat het daarbij altijd om Hem draaide en bij wat Hij deed in hun leven... Niet om RS, niet om ons als leiders, maar gewoon om Hem.

Misschien moet ik me daar maar wat meer op richten in plaats van op die vervelende cijfertjes, grafiekjes en tabelletjes. Gewoon op Hem, in het vertrouwen dat we de eindstreep wel gaan halen en dat Hij die cijfertjes, grafiektjes en tabelletjes misschien wel gaat gebruiken tot verbetering van RS en tot opbouw van Zijn koninkrijk.

En zo niet.... dan niet. Dat geeft niet... Hij kent ons, Hij heeft ons plezier en ons zwoegen gezien. Hij heeft laten zien dat Hij zorgt en voorziet. Maar bovenal ziet Hij al die tienertjes. Of ze nou op een Rock Solid club zitten of niet. Hij ziet ze. Hij ziet ze echt. En Hij kan niet wachten tot zij Hem ook zullen zien...

Zucht, nu moet ik echt dat laatste hoofdstuk gaan schrijven ;)

Gezocht

Wie wil er voor ons 27 kantjes grafieken/tabellen analyseren en conclusies trekken en schrijven...??

Dan kunnen wij gewoon weer aan het werk (er het beste van makend en wachtend totdat Jezus terugkomt zodat niemand meer veroordeelt is tot de hulpverlening).

Dus...

Alvast bedankt!